6 vragen die ik als thuisblijfmoeder krijg.

Thuisblijfmoeder worden was 5 jaar geleden een bewuste keuze. En niet alleen een keuze die ik maakte, maar een keuze waar zowel mijn man en ik achter stonden. En een keuze waar we nog steeds beide heel tevreden mee zijn. De voorbije jaren hebben we het er al vaker over gehad of ik terug aan de slag zou gaan. Maar telkens komen we op hetzelfde uit: het lukt ons financieel, en we hebben niets tekort. Ons gezin draait en het draait goed, zoals het hoort. Waarom dan iets aan veranderen?

Toch heb ik heel vaak het gevoel dat we deze keuze moeten verantwoorden. Heel vaak zelfs. Mensen stellen steeds terug dezelfde vragen. En bij velen heb ik het gevoel dat ze onze keuze veroordelen.

6 vragen die ik als thuisblijfmoeder krijg:

1. Heb je dan niets van loon?

Neen. Ik ga niet gaan doppen / stempelen. En ik krijg ook geen ziekte uitkering. We doen het op 1 inkomen, dat van mijn man. Af en toe eens een extraatje met mijn blog, maar daar kan ik (nog) geen rekeningen mee betalen. We genieten wel van andere financiële voordelen. Zo genieten we van het huwelijksquotiënt en doen we hier een belastingsvoordeel mee.

Lees ook: Thuisblijfmama worden, is het financieel haalbaar?

2. Hoe doen jullie dat toch, op 1 inkomen?

Keuzes maken… Alles begint met keuzes maken. Zo kozen we er in het verleden voor om een rijhuis te kopen dat we volledig moesten renoveren. Ons huis is niet duur en we betalen niet veel af. Een tijd geleden beslisten we om onze lening te herbekijken: we maakten veranderingen in huis die onze maandelijkse lasten deden dalen. We leenden hiervoor bij aan de bank en hebben ervoor gekozen om terug wat langer af te betalen zodat ook onze hypotheek last wat zakte.

Ja, onze oudste dochter gaat gaan paardrijden. En ja, er zijn goedkopere sporten. Maar we kiezen er bewust voor om haar datgene te laten doen dat haar zo gelukkig maakt. Neen, ze kan echt niet elke week gaan paardrijden, want naast het lesgeld komt daarbovenop dat we telkens geld kwijt zijn in de cafetaria ook met 3 personen… En dan kunnen we onze andere 2 kinderen dat zakje chips niet ontzeggen. We proberen om haar 3 keer per maand te laten paardrijden. Daar zien we haar helemaal opfleuren, wat het voor ons meer de moeite waard maakt om daar geld aan uit te geven.

We kiezen bewust om heel weinig merkproducten…

Zo krijgen onze kinderen zo goed als geen merkkledij. (op een leuke t-shirt na dan, ze zijn ook graag mee met de mode) Want dat gaat gewoon niet. Of onze kinderen daar niet ongelukkiger door zijn? Neeeeh, echt niet! Ze krijgen altijd nieuwe kleren en mogen die zelf uitkiezen. En zelfs al zouden ze tweedehandskleren moeten dragen… Schoenen vind ik dan wel heel belangrijk. Ik zorg dat ze zeker 1 paar goeie kwalitatieve schoenen hebben. Die koop ik meestal in solden. Een extra paar schoenen kan dan wat goedkoper uitvallen.

Ook in de supermarkt kiezen we bewust voor producten van huismerken. En geloof, bij de meeste dingen smaak je dat echt niet! Ik heb wel mijn merkjes die ik nog koop. Zoals van chocolade: Côte D’Or, mmmmmm! Maar die koop ik altijd in reclame. Wanneer er een actie is van 2 + 1 gratis.

3. Wat doe je dan thuis?

Wat ik doe? Ik probeer om 6u30 op te staan, zet koffie en leeg intussen de vaatwasmachine. Ik drink mijn koffie op en maak me dan klaar. Tijd om naar de bakkerij te gaan en brood te halen. Dan smeer ik voor 5 personen boterhammen. Ja, ook voor mijn man en de grote meiden. Of die dat zelf niet kunnen? Ja hoor, maar ik vind het leuk om dat voor hen te doen. Dan moet ik zorgen dat de kinderen op tijd klaar zijn om naar school te gaan. Zijn alle boekentassen gemaakt? Heeft iedereen alles mee? Dan breng ik de kinderen naar school. De eerste 2 uren van mijn dag waren al hectisch en druk.

Het is 8u30 als ik thuis ben. Ik heb 3 uurtjes voor ik terug naar school moet om de jongste te halen die thuis komt eten. Na die 2 hectische uurtjes neem ik wat tijd voor mezelf. Na 2 uur werken mag je toch een pauze nemen, niet? En dan begint het was en plas verhaal: wassen, drogen, strijken en kleren in de kasten steken. Opruimen, stof afdoen, stofzuigen (denk aan 3 katten) en dweilen. En als ik wil dat mijn blog blijft groeien, dan moet ik daar ook de nodige tijd insteken. Een blog is echt niet klaar in een uurtje tijd. En niet te vergeten: als ons zoontje naar huis komt ben ik elke middag een uur en half kwijt hiermee. Van het ophalen, eten, spelletjes spelen… tot het terug naar school brengen.

Gewoon stil zitten en niets doen kan ik niet!

Met mijn hernia zou ik vaker moeten rusten. Ik besloot dus om een serie op Netflix te volgen, en elke dag 1 aflevering (een half uurtje) te rusten in mijn zetel. 1 aflevering heb ik bekeken… 1! Door mijn ADD kan ik mij zo moeilijk concentreren op iets. Een serie kan ik amper volgen. (tot grote ergernis van mijn man, LOL!!) En ja, ik kan niet anders dan mij eens neerleggen. Wat ik dan doe? Op Instagram bezig zijn, want dat is ook onderdeel van mijn blog, en ook dat zie ik graag groeien. Of ik lees wat blogs om zo wat inspiratie op te doen.

4. Mis je dan geen sociale contacten?

Neen, echt niet. Ik ga op bezoek bij mijn oma, bij de meme van mijn man, bij mijn schoonouders… Ik probeer ook regelmatig eens bij een vriendin binnen te springen. Af en toe eens een praatje aan de schoolpoort…

En daarbij ben ik eigenlijk niet echt zo’n heel sociaal persoon. Ik heb graag eens een babbel, maar ben ook blij met de tijd die ik voor mezelf heb. Ik hou van de rust, leg vaak geen muziek op ook. Mijn hoofd zit vol gedachten, lang leve ADD! (lees: Alle Dagen Druk) hahaha 😉

Lees ook: Wat is ADD en wat doet het met mij?

5. Ga je niet in de problemen komen bij een scheiding, of wanneer je op pensioen moet?

Oh, als ik zo zou moeten leven, al piekerend over wat er allemaal slecht zou kunnen lopen in mijn leven… Neen, dat doe ik niet. Dat is niet gezond. Onze relatie loopt al 16 jaar goed. En zeg nooit nooit… Natuurlijk kan er iets mislopen. Maar financieel zou ik er wel raken. We betalen ons huis netjes af, dus daar heb ik recht op de helft. Ik heb tenslotte de eerste 8 jaar dat we het afbetaalden ook een inkomen gehad.

En als we zouden scheiden dan kan ik niet anders dan terug naar het werk gaan. En dan heb ik recht op onderhoudsgeld van mijn man voor al de jaren die we wettelijk samen hebben gewoond en gehuwd waren. Dat wil zeggen als we nu zouden scheiden, hij 14 jaar voor mij zou moeten betalen.

Of ik dat idee prettig vind? Neen, ik zou dat liever niet zo zien dat een ander mij moet onderhouden op die manier. Maar het geeft me wel meer zekerheid voor als het moeilijk zou gaan. En zoals ik al zei: het gaat goed, dus ik ga niet liggen doemdenken.

En dat pensioen?

Daar hebben we geen zekerheid voor, komt dat pensioen er later wel? Als we samen blijven en we zijn verlost van onze hypothecaire lening… Dan valt de grootste kost al weg. Dan lijkt het me haalbaar om op 1 inkomen te kunnen leven. Dat zijn we tenslotte al gewoon. En als mijn man eerder zou sterven dan ik, dan heb ik recht op een inkomen als weduwe.

Misschien kan het allemaal wat wat naïef klinken, maar dat is dan je eigen mening, geen feit.

6. Je kinderen zijn al groot, wanneer ga je terug aan het werk gaan?

Ja, de kinderen zijn al groot. De meisjes zitten al in het middelbaar, ons zoontje die bijna 5 is, die zit in het derde kleuterklasje. Maar dat wil niet zeggen dat ze mij niet meer nodig hebben. De rust die ik als thuisblijfmoeder in huis breng, komt iedereen ten goede. De meisjes kunnen gerust naar huis komen om te studeren als ze examens hebben. Ook dan zorg ik met liefde en plezier voor hen.

Ons zoontje heeft het geluk dat hij elke middag naar huis kan komen. KAN, want hij is niet verplicht. Als hij zou willen, dan mocht hij op school eten. Dat was met de meisjes niet anders. Ik zie dat ze er deugd van hebben om hun schooldag even te onderbreken. Even weg uit de drukte… En daar ben ik blij om. Dus ja, ook grote kinderen kunnen genieten van hun thuisblijfmama…

Zo, dit waren dus enkele van de vragen die ik als thuisblijfmoeder krijg. Ik vermoed dat deze vragen herkenbaar zijn voor andere thuisblijfmoeders?

Afbeelding van klimkin via Pixabay