Van 3 naar 4 kinderen? Over gezinsuitbreiding

Ik denk dat de meeste moeders dit wel hebben: komt er nog een kindje of is het dit keer echt de laatste keer? Of je nu 1 kind hebt of al 5… Die vraag of het nu het laatste kindje is blijft toch even in ons hoofd hangen. Het is iets waar we heel bewust over nadenken. Na onze eerste dochter wist ik wel zeker dat we het niet bij 1 kindje zouden houden. We hebben altijd 3 kinderen gewild, maar na de geboorte van onze tweede dochter hadden we toch onze twijfels. Ze was een huilbaby en sliep pas door aan de leeftijd van 2 jaar. Na een postnatale depressie en 2 jaar zonder slaap zag ik een derde kindje echt niet meer zitten. Geen gezinsuitbreiding meer… voorlopig.

Kriebel kriebel!!

Inderdaad, na enkele jaren begon het toch te kriebelen. 10 jaar na de geboorte van onze oudste dochter, en 7 jaar na de geboorte van de jongste, is ons zoontje geboren en maakte ons gezinnetje compleet. Het is de beste beslissing geweest die we konden maken. Een nakomertje krijgen met 2 grote meiden is zo leuk! Zelfs na 3 jaar blijven de meiden zot van hun kleine broer.

Van 3 naar 4 kinderen… Of toch maar niet?!?

Toen ik zwanger werd van ons zoontje, had ik echt het idee dat 3 kinderen wel genoeg was. Ook na de geboorte had ik het gevoel dat het compleet was. Maar toch… het idee om nog een vierde te krijgen heeft wel vaker door mijn hoofd gespookt. Kinderen krijgen is toch het leukste wat er is? De onvoorwaardelijke liefde en het plezier dat een kind in een gezin brengt, is het mooiste wat je kunt hebben. Ze houden ons jong, brengen zoveel leven in huis…

Van 3 naar 4 kinderen in de praktijk…

3 kinderen is nog gemakkelijk: ze passen allemaal netjes op de achterbank van de auto… 3 kinderen kun je nog makkelijk in de aanwezige slaapkamers puzzelen…. En 3 kinderen wordt nog als ‘normaal’ gezien, maar bij een vierde beginnen mensen spontaan met hun wenkbrauwen te fronsen! Met een 4de kindje wordt het al wat moeilijker. Want waar moet je ze gaan stapelen in huis? En de aankoop van een andere wagen is niet niets. Dit en nog zoveel meer spookt door je hoofd, en ik kan ervan meespreken. Maar…

Nog maar te zwijgen over ons lichaam!

Een zwangerschap weegt zwaar op een lichaam. Al bij de tweede zwangerschap had ik last van bekkeninstabiliteit. Bij de derde zwangerschap werden de klachten er niet minder om! Tel daar nog eens een dubbele hernia erbij en we weten wel hoe laat het is… Tijd om voor onszelf te zorgen!

Waar een wil is, zijn geen beren op de weg.

Zolang je nog geen knopen hebt kunnen doorhakken, zal de kinderwens nog niet al te sterk zijn. Eens je de knoop hebt doorgehakt is het wel allemaal te overzien: die beren. Want ja, een nieuwe aankoop van een auto is wel wat… Maar als je je huidige wagen kunt verkopen en je hoeft niet percé een splinternieuwe auto…

En mensen hebben altijd wel commentaar… weten het altijd wel beter… Maar dit zijn grote beslissingen die enkel jij en je partner kunnen maken. Dit is iets waar je echt niet kunt gaan aantrekken wat een ander denkt.

En die kinderen kunnen wel even samen slapen, toch? Misschien is er nog een zolder die je kunt ombouwen? Of zat je al langer met een verhuis in je hoofd? Een stapelbed kan een oplossing zijn, dat hebben we hier ook.

Dat lichaam herstelt zich voor een groot deel na de zwangerschap. Maar er kunnen natuurlijk ook blijvende klachten zijn. Of je je lichaam dit nog eens wil aandoen moet je natuurlijk voor jezelf uitmaken.

Zeg nooit nooit…

We zien wel of hier een vierde komt. Nu is dat nog niet aan de orde, maar wie weet later nog wel?

Afbeelding van Tawny van Breda via Pixabay