Ik was de perfecte moeder! … en toen kreeg ik kinderen…

Elke vrouw heeft wel een idee in haar hoofd over hoe ze haar toekomstige kinderen wil opvoeden. Meer nog: we weten vooral hoe we het NIET gaan aanpakken. We kijken naar hoe andere moeders het doen, en hebben bij veel zaken onze bedenkingen. Neeeeh, zo ga ik het zeker niet doen! We zien het leven met kinderen alsof het uit de ‘boekjes’ komt. Maar eens we kinderen krijgen, dan is het plots niet meer zo gemakkelijk als dat we eerst dachten…

Ik was de perfecte moeder!… En toen kreeg ik kinderen.

Hoe ik het ouderschap zag als de perfecte moeder:

Ik ben die moeder zonder huilkinderen, met baby’s die na enkele weken doorslapen… Ik geef mijn kinderen zonder enig probleem borstvoeding. Ze eten flink al hun groentjes en fruit op, want dat vinden ze zelfs echt heel lekker! Oh, en ze krijgen zeker niets anders dan water! Lekker gezond! Mijn kinderen neem ik overal probleemloos mee naar toe. We hoeven nooit speciaal thuis te blijven omdat ze hun middagdutje moeten doen. Neen, we nemen hen overal mee en ze slapen flink in hun buggy’s tot ze uitgeslapen wakker worden. Engeltjes zijn het!

Mijn kinderen maken zelden ruzie en als er ruzie is stuur ik hen bij. Een zoen en een knuffel en nadien spelen ze zalig verder terwijl ik over mijn pas gepoetste vloer zweef.  Mijn kinderen maken ook nooit een scène in de winkel, zich langs de grond werpen en roepen en tieren? Nope, not my kids!! Ik heb keurig opgevoede kinderen, goed gemanierd… het soort kinderen waar iedereen het unaniem over eens is dat het voorbeeldkinderen zijn.

En toen… kreeg ik kinderen!

En wat hebben ze gehuild als ze klein waren, zeker de meisjes! Een reflux baby is echt zwaar, en ik heb er 2 gehad. Onze tweede dochter al erger dan de eerste… Doorslapen? Niet voordat ik 2 jaar ben, mama!! Laat die postnatale depressie maar komen! Ik heb ze alle 3 borstvoeding gegeven, maar niemand had me ooit verteld dat het pijn kon doen! Dat je borsten zo gezwollen zijn dat ze niet meer kunnen bewegen…

Wist je al dat kinderen serieus kunnen sch**ten? Echt, tot aan hun nek… Meerdere keren per dag… En een tukje doen in de buggy? Yeah, i wish!! Enkel als je snel genoeg aan het wandelen bent, en probeer ze niet te bedotten door de buggy wat heen en weer te wiegen hoor… als je stil staat hebben ze het geweten. Ze hebben er een 6de zintuig voor. Gedaan met slapen, welkom huilende peuter met driftbuien!

Voor zover ik me kan herinneren hebben ze alle 3 hun futjes gehad in de supermarkt… ik heb wel vaker met het schaamrood op m’n wangen rondgelopen door de winkel. Kinderen in de kledingwinkel achterna rennen terwijl ze in hun ondergoed van je weglopen? Been there, done that! Hier maken ze al vaker eens ruzie. En ik moet echt wel eens roepen om hen te doen luisteren… (sorry buren!!) Ik had altijd gezworen om nooit te gaan roepen, woeps!!

Maar die 3 schatten zijn mijn grootste geluk!

Echt waar, die korte nachten gaan voorbij… al lijken ze eeuwig te blijven duren… Eens de borstvoeding op gang is en je ze op een juiste manier hebt leren aanleggen is het zalig. Als mama’s onder elkaar weten we dat we allemaal zo’n periodes of dagen gekend hebben… En dan kijken we die mama met gillende kinderen in de supermarkt eens begripvol aan. We weten intussen allemaal hoe het eraan toe gaat, en dat het voorbij gaat. We doen allemaal ons best om onze kroost zo goed mogelijk op te voeden.

Probeer vooral te genieten van het moederschap… Van hun guitige lachjes, hun dikke knuffels en lieve woordjes… Die kleine baby wordt zo snel groot. Die peuter is no-time een flinke kleuter. Later zul je met een glimlach terugdenken aan deze veel te korte tijd en wensen dat je het nog eens even mag overdoen…

Lees ook: Mommy wars tag: over keuze maken als ouder.