Mama met AD(h)D

ADD en vriendschappen, negativiteit en empathie.

ADD is iets wat invloed heeft op haast alles in mijn leven. Ook op gebied van vriendschappen en contacten leggen. Veel vrienden heb ik niet, en vaak ga ik sociale contacten uit de weg. Vrienden maken is niet zo moeilijk, vriendschappen onderhouden wel. Het neemt zoveel energie van me om vriendschappen te onderhouden dat het gewoon gemakkelijker is om niet veel vrienden te hebben. Daarbij heb ik niet zoveel vertrouwen in mensen die ik niet ken, het heeft tijd nodig om een vertrouwensband te krijgen.

ADD en vriendschappen, negativiteit en empathie

Ik hou van positieve en energieke mensen!

Echt, dit soort mensen geven me zoveel energie!! Ik hou van vrolijkheid, van lachen en plezier maken.  Zo ben ik graag bij mijn familie en mijn (weinige) vrienden. Als ik me goed voel, dan ben ik een echte spraakwaterval. Dat zul je ook aan me merken.

Ben ik wat meer gesloten en is het moeilijk om een gesprek aan te knopen, dan voel ik me niet erg op mijn gemak. Wanneer ik mensen leer kennen die meteen negatief zijn en klagen al van voor ik ze ken… Dan ga ik niet makkelijk verder contact nog zoeken.

Negatieve mensen ga ik zo veel mogelijk uit de weg, zulke mensen geven me een slecht gevoel en dat is iets wat ik echt wel kan missen. Mensen die de energie uit me zuigen, die vermijd ik zo goed als ik kan.

Overgevoelig aan negativiteit.

Ik ben heeeel gevoelig aan negativiteit. Zo sterk dat het voelt alsof ik een 6de zintuig hiervoor heb. De sfeer in een groep mag nog zo goed zijn, als er eentje tussen zit die het wat minder goed heeft dan heb ik het zeker opgemerkt. Ik kan het dan ook niet lossen, ik voel de spanning en het is haast onmogelijk om dat naast me neer te leggen.

Natuurlijk heeft iedereen wel eens een slechte dag, ik ook, en ik moet het ook eens kwijt kunnen. Vriendinnen mogen hun hart uitstorten. Maar sommige mensen lijken enkel maar te klagen en zijn meestal negatief. Daar kan ik dus niet mee om. Er moet een gezonde balans zijn in vriendschappen. We hebben allemaal onze goede en slechte dagen.

Empathie.

Natuurlijk zijn er ook mensen die echte miserie kennen. Ik merk dat ik veel meer inlevingsvermogen heb dan de gemiddelde mens. Dat is een van de voordelen van AD(h)D. Mensen die echte problemen hebben die klagen en zagen niet maar moeten hun pijn, verdriet, teleurstelling kwijt. Dat is iets heel anders dan gewoon negatief zijn.

Aan de bejaarde vrouw wiens man dementerend in het rusthuis zit, blijf gerust vertellen hoe zwaar je het daarmee hebt. Hoeveel je terugdenkt aan de goede oude tijd die je hebt meegemaakt. Hoe leuk het was om elke dag een huis vol mensen te hebben en hoe zwaar het leven nu voor je is nu alles zo veranderd is en je eenzaam bent geworden. Ik word het echt niet beu, ik vind niet dat je klaagt.  Ik snap dat je echt door een heel harde periode gaat, ook al krijg je steun van familie.

Aan de vrouw wiens dochter overleden is… praat er over tegen mij. Ik ben de laatste om je te veroordelen over je pijn. Ik ben de laatste om te zeggen dat je na 2 jaar je leven moet herpakken en er over heen moet geraken, ik wil er echt voor je zijn en ik snap dat je daar niet altijd zin in hebt of behoefte aan hebt, maar als je me nodig hebt, ben ik er…

“Empathie is kijken met de ogen van een ander, luisteren met de oren van een ander en voelen met het hart van een ander.”

Lees ook: ADD: wat als weinig doen toch nog teveel is.

Lees ook: Waarom een diagnose op volwassen leeftijd nog nuttig is.

Ik ben Stephanie, mama van 2 tienerdochters en een zoontje van 6. Ik ben thuisblijfmama sinds de zwangerschap van ons zoontje. Sinds september 2021 krijgen onze kinderen thuisonderwijs en zijn we van plan om te gaan reizen met het gezin. We gaan op een zoektocht naar financiële vrijheid en vrijheid in het algemeen. We stappen uit de ratrace. Volg je ons avontuur?

4 reacties

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *