Eerste keer inspectie van huisonderwijs: onze ervaring.

We kregen voor de eerste keer inspectie van huisonderwijs, ja, want dat hoort ook bij het thuisonderwijs. Net zoals er inspectie is op scholen, zo gaat dat ook bij gezinnen die kiezen voor onderwijs thuis. Ik was hiervan op de hoogte voor ik begon met het huisonderwijs in februari 2021. Ik had gehoopt dat het lang zou duren eer we aan de beurt zouden komen, want dit is toch echt wel heel spannend! Maar in december 2021 was het zo ver: we kregen via mail te horen dat we inspectie zouden krijgen.

Ik laat wel graag weten dat ik helemaal akkoord ben met inspectie, het lijkt me een must dat kinderen op een of andere manier controle krijgen. Niet ieder kind groeit op in een warm nest of heeft ouders die oprecht bekommerd zijn om de ontwikkeling van hun kind. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet spannen is wanneer je er voor staat. 😉

Inspectie van huisonderwijs, wat houdt dat juist in?

Inspectie van huisonderwijs houdt in dat er normaal 2 inspecteurs langs komen bij je thuis om te kijken of het huisonderwijs voldoet aan de normen. Wanneer de inspecteurs je manier van huisonderwijs geven goed keuren, dan weet je dat je goed bezig bent en mag je gewoon verder doen. Gaan ze niet akkoord, vinden ze dat er dingen moeten worden aangepast? Dan krijg je 3 maanden tijd om je manier van aanpakken bij te schaven en krijg je een nieuwe kans op inspectie. Loopt je tweede beurt goed af, dan mag je gewoon verder doen met huisonderwijs. Gaat de tweede keer niet goed? Dan moet je kind verplicht opnieuw naar school.

Je begrijpt dus dat er veel van dit bezoek af hangt. Door corona mocht de inspectie niet aan huis komen, maar werden we verwacht in Brugge om op gesprek te gaan. Samen met onze 3 kinderen, want als 1 iemand op controle moet, dan moet ieder kind in het gezin dat huisonderwijs krijgt, aanwezig zijn.

Eerste keer inspectie huisonderwijs: Stressen met de hoofdletter S!

Ik had enorme, echt enorme stress voor deze controle. Ik wist ook niet goed waaraan ik me kon verwachten, ook al had ik er al een en ander over gelezen. De nacht voordien heb ik geen oog dichtgedaan en ik dacht de ochtend zelf dat ik daar ter plekke in tranen zou uitbarsten. Het idee dat deze mensen zouden kunnen bepalen dat mijn jongste, die het zo moeilijk heeft gehad op school, terug naar school zou MOETEN… dat vond ik zo verschrikkelijk. En ik weet dat onze dochters dat ook niet zouden zien zitten hebben.

Maar goed, toen we aankwamen werden we al super vriendelijk onthaald door 2 mensen aan de receptie. Hoewel die mensen totaal niets te maken hebben met de inspectie zelf, stelde dat me al een deel op mijn gemak. Een kwartiertje later werden we opgehaald door een super vriendelijke man: de persoon die verantwoordelijk is voor de inspectie van de lagere school. We werden begeleid naar een lokaal waar een lieve vrouw zat die verantwoordelijk was voor de inspectie van het secundair onderwijs.

Kind per kind werd overlopen, te starten met de dochters in het secundair onderwijs.

Ik merkte al meteen op dat deze mensen echt enorm vriendelijk waren. Ze vertelden ons wat we mochten verwachten van de inspectie zelf en toen begonnen ze vragen te stellen. Ze begonnen met onze oudste dochter (16j). De inspecteurs waren benieuwd hoe haar dag er uit ziet, hoeveel tijd ze stopt in het studeren, of ze al examens had gemaakt en hoe de examenplanning er uit zag. Er liggen al heel wat examens vast, en het examen biologie dat ze al had gedaan, daar was ze in geslaagd. Verder werd gevraagd of ze wel voldoende buiten komt en in beweging is en hoe het zit met haar sociale contacten. Ze waren onder de indruk van de talen die ze leert in haar vrije tijd. Naast Frans, Duits en Engels, is ze ook bezig met Japans en Spaans. Wat wel opvallend was: ze vertelde eerlijk dat ze 4 uur per dag studeert, en dat bleek ook voldoende te zijn. Oef! Het lijkt voor ons logisch dat ze sneller door de leerstof gaat dan wanneer ze op school zit. En dat is het ook voor de inspectie zelf.

Toen begonnen ze vragen te stellen aan onze andere dochter (14j). We vertelden dat ze de tweede graad over slaat en meteen aan de derde graad is begonnen. Daar werd niet moeilijk over gedaan, tegen alle verwachtingen in. Ze leken het positief te vinden dat ze daardoor samen met haar zus kan studeren voor de gemeenschappelijke examens. Ook zij was door het eerste examen biologie die ze deden. Ylana volgt momenteel de kunstrichting beeldende vorming. Er werd gekeken naar de teken- en schilderwerken die ze mee had. Verder gaf de inspectie enkele interessante suggesties over kunst waar ze mee aan de slag kan. Heel tof van hen, want dat hoeven ze helemaal niet te doen. We konden het zeker appreciëren. De sociale contacten werden besproken en we maakten duidelijk dat ze vanaf september iets zou doen waarmee ze in contact zou komen met leeftijdsgenoten.

Als laatste werd ons zoontje uit het lager onderwijs besproken

Als laatste kwam onze Vince (7j) aan de beurt, voor hem had ik het meeste gevreesd, want veel had ik niet te tonen. Hij was daar intussen al aan de slag gegaan met een bouwwerk van blokken. Ik begon met de vraag of ik mocht vertellen waarom we gestart zijn met thuisonderwijs. Daar waren ze zelf enthousiast over want daar hebben ze wel oprecht interesse in. Ik had zelfs de indruk dat ze dit waarschijnlijk niet zelf mogen vragen?

Met een klein hartje vertelde ik over alle moeilijkheden die we hebben gehad in school, en over zijn diagnose autisme. (lees er hier meer over) Ik maakte toen ook duidelijk dat we Vince helemaal niet aan tafel kunnen zetten om hem vanuit een bundeltje of boek les te geven. Dit is saai voor hem en hij zou zich niet kunnen concentreren. Dat is gewoon ook echt zo. En les geven aan een kind die om de 5 minuten vraagt wanneer het voorbij is, das ook niets. Dan maar op een manier waarop het leuk blijft en hij interesse toont.

We geven vooral aan de hand van video’s les. YouTube staat vol met leerrijke en interessante video’s op maat van je kind. We leren hem ook heel veel door gewoon dingen in het dagelijkse leven toe te passen. Zoals respect voor dieren, milieu, sorteren, verkeer enz… Dat zijn geen dingen waar we specifiek lessen over moeten geven, maar wat we in het dagelijkse leven toepassen en over vertellen. Het antwoord van de inspecteur was ook duidelijk: als je kiest voor huisonderwijs, dan zou het ook wel gek zijn om dan het schoolse volledig over te nemen. Oef! Het is dus helemaal niet erg dat we geen zak vol methode boekjes mee hebben. We mogen echt wel volledig op maat van ons kind werken.

Het blijft wel belangrijk dat je kunt aantonen dat je weet waar je mee bezig bent.

Ik kon wel aantonen dat we methodes gebruiken voor taal en dat we voor wiskunde ook methodes hebben liggen. Ook al werken we voor wiskunde niet vaak in de boeken zelf, het geeft ons toch een leidraad van wat Vince moet leren. We konden aantonen dat we op zijn tempo werken: voor lezen is hij volledig op tempo, voor wiskunde zijn we een stuk voorop. Voor schrijven werken we nog op niveau van het eerste leerjaar, maar volgens de inspectie is hij ook hier mee op leeftijd.

Wonder boven wonder, ik had er zo voor gevreesd, ook over het huisonderwijs voor Vince werd positief gereageerd. Ze sloten af met: Goed bezig! Doe zo verder! Het mooiste vond ik dat ze letterlijk zeiden: Chapeau voor wat jullie in je kinderen investeren. Dat deze mensen inzien dat we enkel het beste willen voor onze kinderen, dat heeft me zo goed gedaan. Erkenning die we nog niet eerder kregen, maar die wel komt van mensen met kennis van hun vak. Ook de meisjes kregen bewondering voor hun zelfdiscipline. Een trotse mama hier!!

Ik ging met een grote glimlach naar huis. Zo’n goeie inspectie, dat had ik niet zien aankomen.

Kortom: wat wil de inspectie van huisonderwijs weten bij controle?

Weet je waar je mee bezig bent? Heb je tijd voor het huisonderwijs? Waar haal je je lesmateriaal vandaan? Hoe weet je wat kinderen allemaal moeten kennen voor hun examens, wat de leerplannen zijn? Wat ga je doen als je iets zelf niet begrijpt of niet kunt uitleggen? Heeft je kind wel beweging, komen jullie buiten? Heeft je kind sociale contacten? Hoe pak je het huisonderwijs aan, is het aangepast aan de behoeftes van je kind?

Je hoeft je dus geen zorgen te maken voor die eerste inspectie van huisonderwijs, die mensen willen enkel het beste voor je kind. En wanneer ze je geen groen licht geven na de eerste controle, dan is er voldoende tijd om je voor te bereiden en aanpassingen te doen voor de tweede controle.

Veel succes!!

Voor wie kinderen heeft in de tweede of derde graag secundair onderwijs kan ik deze blog aanraden: Leermiddelen voor de derde graad secundair in huisonderwijs.