Blog,  Mama zijn

De ratrace die we ‘het leven’ noemen…

Jullie hebben het krantenartikel misschien zien staan in Het Nieuwsblad? Het artikel waarin staat dat minister Hilde Crevits de huisvrouwen en huismannen terug aan het werk wil krijgen? Ik mocht mijn mening geven hierop en deed dat met veel plezier. Binnenkort komt het interview op de blog en kan iedereen het meelezen. Deze blog is er een combinatie van frustratie en dromen…

De ratrace die we ‘het leven’ noemen

Leven als marionetten

Het is zo frustrerend om te zien hoe er verwacht wordt dat iedereen in de ratrace meedraait. Het is het ‘gewone leven’, 5 dagen per week, 8 uur per dag werken. Moderne slavernij… Als je het geluk hebt dat je niet opgebrand bent tegen het weekend, kun je 2 dagen genieten van het weekend. Met geluk… Want naast het werken zijn er nog heel wat andere taken die je MOET doen. Huishouden, klusjes, kinderen rondvoeren… En anders? Als je op bent tegen het einde van de week, dan heb je het weekend om wat op te laden. Een beetje toch, want die zondagavond komt er zo snel aan en dan lig ook jij misschien te piekeren over de nieuwe werkweek die eraan komt.

Wat doen wij onze kinderen aan?

Kinderen worden van kleins af aan aan anderen toevertrouwd. Is dat hoe het echt zou moeten gaan? Is het niet meer natuurlijk om gewoon te kunnen kiezen om zelf je kind groot te brengen? Is het dan echt zo vanzelfsprekend om een kleintje aan 9 weken al af te geven? Voelt dit niet zo hard tegen de natuur in? Is het dan zo absurd om de beslissing te nemen om thuis te blijven voor je kind? Want veel mensen kijken raar op als je dat doet! Een band kunnen krijgen met je baby is lang niet zo belangrijk meer, dat lijkt toch zo tegenwoordig. En hoera!!! We mogen afkolven op het werk, woehoew!! Wat een vooruitgang! Lucky us! (je leest hier dus duidelijk mijn frustratie! 😉 )

Maar weinig vrouwen die met plezier hun baby achterlaten en terug aan de slag gaan. En voor degene die het zo hard ontzien: zij hebben vaak geen andere keuze als ze hun job niet willen kwijt raken. Als ze een volwaardig inkomen willen hebben. Ik vind dat moeders moeten kunnen beslissen om thuis te blijven tot de kinderen naar school gaan. Lees: zelf moeten kunnen beslissen…

Ik krijg wel vaker mailtjes van andere moeders.

Ik kreeg al hele inkomens door van gezinnen, de uitgaven die ze maandelijks doen… Of ik toch niet even kan helpen kijken of ik ruimte zie voor die moeder om ook thuis te kunnen blijven. Schrijnend toch! Zoveel moeders die ongelukkig zijn omdat wat ze doen zo verkeerd aanvoelt: gaan werken en hun kinderen moeten achterlaten. Ik ben echt niet de enige die dit zo aanvoelt. Dat is duidelijk.

De wereld op zijn kop!

En echt, ik kan me er dood aan ergeren. We leven toch maar een keer? Onze kinderen zijn toch maar 1 keer klein? Is dat het nu? Het leven? Elke dag een race tegen de klok? Mensen met depressies, burnouts, … Elke dag hetzelfde liedje, elke dag opnieuw die sleur? Bah!! Vreselijk vind ik het, en dat daar niets aan te doen is… Of tenminste, de wil is er gewoon niet. Want we moeten met z’n allen geld opbrengen. Geld, geld, geld…

Het kan echt wel anders!

Er zijn veel landen die het beter doen dan wij. Zo is het verplicht in Australië voor de moeders om 12 maanden moederschapsverlof te nemen. In Zweden krijgen de ouders 480 dagen die ze mogen opnemen om bij hun kind te zijn, tot het kind 18 maanden oud is. Die 480 dagen mogen verdeeld worden tussen vader en moeder.

Bron

Weet je wat ik zou willen met mijn leven?

Een mobilhome kopen en reizen… Heel de wereld rond. Nieuwe culturen ontdekken, genieten van de tijd van onze kinderen en echt… gewoon leven. Maar hé, dat kan niet, want ook onze kinderen moeten meedoen aan de ratrace genaamd ‘school’. Noem me een dromer, vind me maar onrealistisch… Maar iets tussenin, zou dat niet gewoon mogelijk zijn… voor iedereen? Zodat er wat meer evenwicht is tussen wat mag en wat moet? Zodat iedereen eens ECHT kan leven?

Oef! Blij dat ik dit even van me af kon schrijven 🙂 Morgen een nieuwe dag en dan voel ik me misschien weer beter. Tot dit weer komt opborrelen.

Afbeelding van Pexels via Pixabay

Ik ben Stephanie, mama van 2 tienerdochters en een zoontje van 6. Ik ben thuisblijfmama sinds de zwangerschap van ons zoontje. Sinds september 2021 krijgen onze kinderen thuisonderwijs en zijn we van plan om te gaan reizen met het gezin. We gaan op een zoektocht naar financiële vrijheid en vrijheid in het algemeen. We stappen uit de ratrace. Volg je ons avontuur?

8 reacties

  • Ikke

    Ik lees al een tijdje mee maar had nog nooit gereageerd… Bij deze kon ik niet anders.
    Wow, je hebt gelijk en geeft alle thuisblijfouders een boost om zo verder te doen en zich niets aan te trekken van de rest!
    Ik ben in 2017 terug gaan werken toen ons zoontje 1jaar en 1 dag was. Het eerste jaar was ik er dus altijd voor hem. Ik was volledig thuis sinds 2013. Onze dochter, geboren in 2006, vond dat natuurlijk ook geweldig (ik werkte daarvoor 20u).
    Nu werk ik 10u per week, 2halve dagen dus. Dit is enkel omdat mijn man, als grensarbeider, sinds 2005 in Nederland werkt en men daar het principe “ten laste staan” niet kennen/toepassen. Om dus met alles in orde te zijn, moesten we zowel voor mijn man, mijzelf en 2 kinderen ziekteverzekering in Nederland betalen (waar we niets aan hebben) maar dus ook in België een ziekteverzekering afsluiten en dus dubbel betalen… Dat was allemaal wel haalbaar maar we vonden het langs de ene kant heel jammer om “zomaar” meer dan 2200€ per jaar te moeten betalen voor niets. Daarom dat ik dus terug 10u werk.
    Als alles beter geregeld zou worden voor grensarbeiders en de regels en verschillende instellingen beter zouden samenwerken, zou ik dus nog steeds thuis zijn. Het jammere is dat het in ons eigen landje nog dikwijls in de soep draait dus alles afstemmen met de buurlanden zal waarschijnlijk nooit lukken. Politiek interesseert me eigenlijk helemaal niet maar net zoals jij ben ik gefrustreerd dat de ministers weer maar eens iets willen opleggen aan mensen die niet profiteren van het systeem en gewoon het beste voor hun gezin willen.
    Doe gewoon wat je zelf het beste vindt voor je kindjes en voor jezelf! Ik vind het geweldig dat ik elke ochtend, 3middagen (andere 2 mijn mama) en elke avond aan de schoolpoort kan staan en dat ik mijn huishouden kan doen tijdens de schooluren op de dagen dat ik niet werk. Mijn ouderschapsverlof heb ik ook direct opgenomen toen mijn zoontje startte met school eind 2018 zodat hij elke middag in zijn eigen bedje kon rusten. Veel belangrijker voor mij dan het extra geld als ik zou gaan werken.
    Zolang ik de keuze heb en het financieel niet nodig is, blijf ik bij mijn max 10u werken per week!

    • Thuisblijfmama.be

      Ik vind het superleuk om reacties te krijgen, dankjewel dus hiervoor. En wat lijkt dat ingewikkeld om grensarbeider te zijn, geen idee wat daar allemaal bij komt kijken. Dat klopt dus totaal niet dat jullie dubbel zoveel geld kwijt zijn aan onnodige ziekteverzekeringen! En wat leuk dat je toch maar 10 uur moet werken. Dat lijkt me goed te doen, zeker als er dan nog in de familie een oplossing is voor de kinderen. Onze kinderen hebben ons zo nodig… Ook als ze wat ouder zijn.

  • Sabrina

    Beste Stephanie,

    Ik kan mij helemaal vinden in wat je schrijft, ik denk er net zo over, dat we allemaal moderne slaven zijn in deze veeleisende maatschappij. Het probleem rond kinderopvang zou ook onmiddellijk opgelost zijn als er altijd iemand thuis kan zijn voor de kinderen. Het is zo een gejaagd leven, werken, moeder zijn en ook nog het huishouden runnen… Daardoor ben ik enkele jaren geleden in een zware depressie beland en sta nog op ziekteuitkering nu. Er komt nu de druk om weer richting werk te gaan zien, maar eigenlijk zie ik het totaal niet zitten weer die drukke agenda te hebben met bijkomende frustraties. Probleem is dat de meeste mannen er geen begrip meer voor kunnen opbrengen en perse willen dat hun partner ook een vast inkomen binnen brengt. En waarom, voor al die overbodige luxe? Het leven is zoveel meer dan al dat materiele.
    Ik zou graag mijn partner willen overhalen, maar hoe…

    Respect voor jodu, groetjes Sabrina

    • Thuisblijfmama.be

      Super lief van je Sabrina! En ik geef je helemaal gelijk. Het leven is meer dan een dure I-phone kunnen showen of een chique auto voor je deur hebben staan. Ik ben ook door 2 depressies gegaan en ik kan oprecht zeggen dat ik nu veel gelukkiger ben. Helaas moet je er beide achter staan. Is je man bang dat het niet gaat lukken op 1 inkomen, of is hij volledig tegen het idee dat je thuis zou zijn voor de kids? Als het over het financiële gaat, kun je hem mss een berekening geven over hoe het zou kunnen gaan?
      Dankjewel voor je reactie, ik hoop dat jullie er uit komen xxx

  • Emily de Ruijter

    Ik ben al een tijdje bezig met opzoeken hoe je een ‘huisvrouw’ wordt. Ik merk steeds meer dat ik echt ongelukkig wordt van de alles 50/50 huishouden mentaliteit, het leven om te werken mentaliteit en wat jij omschrijft als die ratrace. Het ergste van al. Ik ben niet eens mama en niet eens iemand zijn echtgenote. Ik voel me zo verplicht om mee te draaien met alles geven voor mijn werk, kinderen dumpen bij de onthaalmoeder en ze dan op het laatste nippertje pas ophalen, etc. Ik heb 1 diploma (binnenkort ook een tweede master). Ik denk dat ik me daardoor zo verplicht voel om bij te dragen aan het inkomen. Ik weet gewoon dat ik me veel liever bezig hou met huishoudelijke taken en dat we dan ’s avonds nog tijd hebben om iets leuk te doen. De corona lock down bewees dit nog maar eens. Door de omstandigheden woonde ik plots bij mijn vriend. Omdat ik nog studeer heb ik geen inkomen en de huur van mijn kot loopt gewoon door. Hij zei dat het allemaal niet erg was en ik niets moest betalen. Omdat ik natuurlijk zijn leven ook gemakkelijker wou maken ben ik al het huishouden gaan doen als een echte jaren 50 housewife, met koekjes bakken en al. Dat was echt geweldig, maar eens ik klaar ben met studeren wordt er verwacht dat ik meedraai met die ratrace.
    Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die me geruststelt dat als het financieel kan later, ik mag thuisblijven.
    Ik hoop dus dat dat lukt en wat ben ik blij om een blog te kunnen lezen met iemand die dezelfde mening deelt, maar gewoon al verder staat in haar leven. Bedankt om die stem te zijn voor meisjes en vrouwen die denken dat ze de enige zijn die liever een simpel leven als mama en huisvrouw willen hebben.
    Groetjes,
    Emily

    • Thuisblijfmama.be

      Ik denk dat heel veel mensen in deze situatie zitten. Want ook op school is het vooral presteren, dat zie ik ook aan mijn kinderen. Het is natuurlijk jammer om met zo’n mooi diploma niets te doen. Is het geen optie om even te gaan werken tot jullie aan kinderen beginnen? Misschien deeltijds? Intussen kunnen jullie wat sparen en investeren in een huis ofzo? Eens er kinderen zijn kun je nog altijd omschakelen en, net als mij, thuisblijfmama worden? En graag gedaan hoor. Veel succes Emily!

  • Manuela Lema

    Dag Stephanie
    Dit is de eerste keer dat ik reageer op een blogbericht, omdat het me zo heeft geraakt.
    Ik herken mezelf hier zo hard in. Dit is precies wat ik zelf ook denk, hoe ik er zelf ook in sta.
    Heel hard bedankt voor dit mooie blogbericht!
    Het is zo fijn om te beseffen dat ik niet de enigste ben die er zo over denkt. Soms denk ik dat ik de enigste ben en zou ik hierdoor twijfelen aan mezelf. Dit blogbericht geeft mij kracht en vertrouwen!
    BEDANKT!!!
    Groetjes
    Manuela

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *